Korktuğum gecelerde bana daha da sokulan tatlı oda arkadaşım Mika...
Yemek hırsızı muzur Cımbız... (Adı da masadan ustalıkla yemek aşırma becerisinden geliyor)
Doğa bebek ve Cımbız...
Karizmatik, ağır abi Efe...
Güneşin tadını çıkaranlar...
Yaşasın doğa, yaşasın özgürlük...
Bebek kabuklar kabristanı...
Keçi sürüsüne kabul edilmek...
Kediler ve kediler...
Eski dost Alfa...
Yan komşularım...
Her defasında yanlışlıkla "yerim sizi!" diye sevdiğim tavuk ve horoz kardeşler...
Bol doğa, az insan, bol fikir...
İnadına...
Dünyanın en güzel salıncağı...
Fosforlu yeşil...
Hep aynı adamı özlemek...
Doğurmak...
Hayalimdeki atelye...
Mutluluk... Çıtırdayan bir soba, kediler, köpekler, tok bir karın, hayaller...
Kaçış planları... Ruhun gemisi...
Özgür bir köpek olmak...
Mutlu bir bebek olmak...
Pembelik...
Yılbaşı gecesi neşelileri...
İstenmeden yazılan son söz: 5 yıldızlı ultra lüks bir oteldeki olumsuz bir yaşantımı belki burada yazmazdım bile. Ama insan sevdiği yerlerde, benzer olduğunu sandığı insanların yanında daha kırılgan oluyor. Yılbaşı akşamı kampın sahibi Süleyman Bey restoran kısmını düzenlemek konusunda sıkıntı içindeydi. Ben de en samimi duygularımla "Bence herkes mutlu olur, bu kadar üzmeyin kendinizi" deyiverdim. Aldığım cevap, çok biçimsiz bir üslupla, "Bırakın da ona biz karar verelim!" oldu. Cevap bile vermeye gerek duymadım. Kendisiyle ilgili bir mide bulantısını hep içimde saklayacağım. Umarım 30 yıldır kampını var eden ve insanların oraya gitmesinin bence tek sebebi olan "doğa, sevgi ve barış" felsefesine bundan sonra daha çok minnet duyar.
