Sabah kahvaltımı edip, neşe içinde kiralık arabama atladım. Kendi kendime koltukta hoplayıp zıplayıp çığlıklar atarak yola koyuldum. Bütün yolları öğrendiğimi fark ettim. Orada yaşıyormuşum gibi hissettim.
Sahilden Bitez – Yahşi – Kargı (sosyetik adıyla Camel Beach) – Bağla – Aspat – Karaincir – Akyarlar’ın hepsine uğrayarak muhteşem bir yolculuk yaptım.
Siz hiç çirkin bir ada ya da yarımada gördünüz mü? Ben görmedim. Bodrum’un da her koyu, her burunu ayrı güzellikteydi. Ne garip, hiçbiri de birbirine benzemiyordu…
Kadıkalesi – Gümüşlük – Yalıkavak – Gündoğan – Göltürkbükü derken, yarımadanın çok büyük bir kısmını görmüş oldum. Son noktam olan Göltürkbükü’nde, bir allahın kulunun olmadığı sahilde biraz film çevireyim dedim. Yarasalar rahat vermeyince, film olmaktan korkup oradan ayrıldım. Kırıldım çok sevdiğim yarasalara!
Akşam yapacak bir şey bulamayıp alışveriş merkezlerinde gezdim. Park yeri bulamamadığım dakikalar boyunca Bodrum’da tatilde olmanın Bodrum’da yaşıyor olmakla aynı olmadığını birçok kez hatırlattım kendime. 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder